3 - Jules de Corte

Als je begint met het maken van boeken, ontdek je al snel dat er sprake is van twee zaken die niet zonder elkaar kunnen: vorm en inhoud. Vormgeven zat me in het bloed, maar waar haal je zo gauw die inhoud vandaan. Die schreef ik voor de eerste uitgave zelf. Verder bleef ik dicht bij huis, bij de poëzie die ik kende of de muziek die ik vaak hoorde.

Met de liedjes van Jules de Corte maakte ik al vroeg kennis. Mijn vader was weg van zijn ironische teksten en onnavolgbare melodieën, dus werden zijn platen thuis vaak gedraaid. In de eerste Atalanta-uitgaven speelde in de keuze van de teksten het begrip (maatschappij)kritiek zeker een rol. Dat was zelfs tot en met de negende uitgave het geval en ook in latere jaren greep ik nog wel eens terug op dit thema. Voor de vijfde uitgave zocht ik contact met Jules de Corte. Het leidde tot onvergetelijke ontmoetingen, niet alleen bij hem en bij ons thuis, maar ook in de radiostudio’s te Hilversum, waar ik bij opnamen aanwezig mocht zijn. Jules de Corte schreef op mijn verzoek uiteindelijk een reeks korte teksten die we onder de titel Kom, kom, niet zo negatief uitbrachten (1.1.5). Ook deze ‘pamfletten’ werden zoals bij de allereerste uitgave in 6 afleveringen aan de abonnees toegestuurd. Pas in 2019, bij het 40-jarig bestaan van de Atalanta Pers, pakten we de draad van deze pamfletuitgaven weer op en gaven aan “Voedsel tot nadenken” een vervolg, een nieuw zes-gangen-menu dat in de loop van 2020 verscheen (1.1.123)