Over de bundel zelf
In Voorlopig antwoord ‘valt’ de lezer in een discussie tussen Vrouwkje Tuinman en Ingmar Heytze, een discussie die al ruim dertig jaar loopt. De lezer valt er middenin en op een gegeven moment ook zo weer uit.
De bundel telt 34 teksten: gedichten en enkele teksten in poëtisch proza. Eén van de teksten is door hen samen geschreven, in de andere wisselen beide dichters elkaar telkens in een reactie op de ander af.
Alles is heel intuïtief en snel geschreven en ademt op het eerste gezicht dan ook ook een lichte toon.
Vanwege die lichtheid en spontaniteit is in de uitvoering van de bundel voor een vorm gekozen die daarbij past. Alle bladen worden bijeengehouden in een zwart metalen ringrug en omsloten door een betiteld omslag van zwaarder papier. Bij een aantal gedichten is als beeldend element een kleine afbeelding geplaatst, een in enkele lijnen spontaan en snel gekrabbeld tekeningetje.
De bundel telt 54 pagina’s. Er is gebruik gemaakt van twee tinten papier en alles is in full colour gedrukt. De dichtreeks wordt voorafgegaan door en afgesloten met een door de dichters geschreven toelichtende tekst, waarbij een foto van hen is geplaatst.
Alle bundels zijn genummerd en dubbel gesigneerd.
Hoe de bundel tot stand kwam
Aan de publicatie van een bundel gaat veel vooraf. Dat de adem soms erg lang is mag blijken uit de volgende sterk ingekorte ontstaansgeschiedenis van deze uitgave.
Al heel lang wilde ik Ingmar Heytze graag als deelnemer in de reeks ‘Dialogen’ opnemen. Al sinds 2016 nodigde ik hem met een zekere regelmaat uit. Namen van eventuele gesprekspartners kwamen voorbij, onder wie die van Vrouwkje Tuinman, maar het kwam er maar niet van om daadwerkelijk de dialoog in poëzie te beginnen. Tot er opeens een keerpunt leek te komen.
In februari 2020 was in ‘Poëzie op zondag’ in de OBA te Amsterdam Vrouwkje Tuinman de hoofdpersoon. De volgende dag bedankte ik haar voor een mooie poëziemiddag en liet haar weten dat ik nog steeds hoopte dat de dialoog met Ingmar Heytze nog eens werkelijkheid zou kunnen worden. Haar reactie was hoopvol: Ingmar en ik hebben het er nog altijd geregeld over. Wanneer we dat eens gaan doen. Het staat absoluut op ons verlanglijstje. Het leven kwam er nogal tussen - zelf heb ik nu voor het eerst in ruim 2,5 jaar wat vrije tijd, om te lezen, en hopelijk weer te gaan schrijven.
Maar het leven kwam er opnieuw tussen en pas het voorjaar van 2022 werden de plannen weer opgepakt. Het duurde nog tot juni voor er een eerste plan op tafel kwam: te gaan schrijven over de creatieve worsteling van het dichtersvak. Mijn voorstel was om de bundel dan in het voorjaar van 2023 te laten verschijnen. Eind 2022 liet Vrouwkje Tuinman me echter weten: Ik heb een voorzichtig begin gemaakt en ga dat binnenkort aan Ingmar sturen. Volgens mij is het veilig om te zeggen dat we erg langzaam zijn en dat er steeds erg veel tussen komt. En dat dat ook onderdeel wordt van wat we gaan vertellen. Ingmar, wat vind jij? Voorjaar lijkt mij optimistisch.
Dat bleek het ook te zijn. Er was nog geen begin gemaakt. In februari 2023 schreef Vrouwkje Tuinman me: In december, ik zou de exacte datum moeten opzoeken, zijn Ingmar en ik dertig jaar vrienden. We werken samen sinds de eerste dag. Misschien is dat een mooie gelegenheid.
Ik: Het lijkt me een prachtig idee, Vrouwkje. Een gedichtenwisseling waarin de vriendschap centraal staat en het thematisch alle kanten op kan gaan. Overigens blijkt pas welke kant(en) het op zal gaan als jullie het gesprek beginnen. Maar de vriendschap lijkt me een heel mooi vertrekpunt. Dus doen, zou ik zeggen. Ik ben enthousiast. En jij, Ingmar..?
Ingmar Heytze: NOU EN OF!
Het nieuwe voornemen werd om de bundel in 2024 te laten verschijnen. In augustus 2023 kwam er hoopvol nieuws: We zijn bezig hoor, al een tijdje. In principe mailen we elke week tekst heen en weer en 1 x per maand gaan we lijfelijk zitten. We vorderen.
Maar opnieuw bleef het vervolgens een lange tijd stil. Publicatie in 2024 zou niet meer gaan lukken. Het duurde tot juli 2024 voordat er opnieuw een hoopgevend bericht kwam: Hoi, De mail waar je niet meer op hoopte, wellicht. Ingmar en ik zijn inmiddels op weg. Er was blijkbaar nodig dat het volledig uit zichzelf ontstond. ;-) De gedichtenwisseling telt zoiets als 25 gedichten. Wat denk je, wil je iets lezen? Durven we alsnog iets te plannen? Groeten Vrouwkje=
Uiteindelijk groeide het geheel nog uit naar een reeks van 34 gedichten. Na herlezingen, aanvullingen en wijzigingen was er in oktober 2024 dan eindelijk de definitieve versie van Voorlopig antwoord, inclusief een op verzoek geschreven korte toelichting op de reeks die ik in de bundel behalve als inleiding ook als epiloog heb opgenomen.
René Bakker
Over de dichters
Ingmar Heytze (1970) is voor alles een dichter. Daarnaast is hij bekend als performer en columnist. Hij debuteerde in 1997 met De allesvrezer. Sindsdien verscheen een lange rij bundels van zijn hand. Zelf zegt hij poëzie te schrijven voor mensen die niet van gedichten houden. Hij was ooit huisfilosoof van het Centraal Museum en de eerste Utrechtse Stadsdichter.
Heytze treedt veel op met eigen werk, zowel solo als met muzikanten, waaronder zijn eigen band Asfaltfeeën. Sinds 1999 schrijft hij als freelance journalist, columnist en essayist voor een wisselend aantal opdrachtgevers, waaronder diverse dagbladen, tijdschriften, radio en televisie.
Hij ontving voor zijn werk o.a. de C.C.S. Croneprijs en de Maartenspenning.
Meer informatie over hem is te lezen op Wikipedia en op zijn eigen website.
Vrouwkje Tuinman (1974) publiceerde enkele romans, een aantal dichtbundels en teksten voor muziektheater. Ook schrijft ze columns en artikelen voor enkele kranten en tijdschriften.
Naast een aantal nominaties ontving ze diverse prijzen voor haar werk. Zo werd haar bundel ‘Lijfrente’ bekroond met de Grote Poëzieprijs 2020 en ontving ze in 2022 de C.C.S.Croneprijs voor haar gehele oeuvre.
Werk van haar is vertaald in het Duits en Engels.
Meer informatie over haar en haar werk vindt u op Wikipedia en op haar eigen website.
